- wałęsać
- bredhendem
Słownik Polsko-Albański. 2007.
wałęsać
Look at other dictionaries:
wałęsać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wałęsać sięam się, wałęsać sięa się, wałęsać sięają się {{/stl 8}}{{stl 7}} chodzić bez celu, wybierając drogę w sposób przypadkowy, włóczyć się, snuć się, spacerować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wałęsać się po mieście … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wałęsać się — ndk I, wałęsać sięam się, wałęsać sięasz się, wałęsać sięają się, wałęsać sięaj się, wałęsać sięał się «chodzić bezczynnie, bez celu z miejsca na miejsce; włóczyć się» Wałęsać się po ulicach. Wałęsać się z kąta w kąt. Wałęsać się po nocy … Słownik języka polskiego
łazęga — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIb, CMc. łazęgaędze, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}}mężczyzna lubiący włóczyć się, wałęsać; łazik, włóczęga : {{/stl 7}}{{stl 10}}Łazęga wędrujący bez celu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}łazęga… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bruk — m III, D. u, N. brukkiem; lm M. i 1. «nawierzchnia drogowa twarda, nie ulepszona, ułożona z kamienia polnego lub łamanego na podłożu z podsypki piaskowej» Gładki, nierówny, wyboisty, wyślizgany bruk. Naprawiać, układać bruk. ◊ Na miejskim,… … Słownik języka polskiego
bujać — ndk I, bujaćam, bujaćasz, bujaćają, bujaćaj, bujaćał, bujaćany rzad. bujnąć dk Va, bujaćnę, bujaćniesz, bujaćnij, bujaćnął, bujaćnęła, bujaćnęli, bujaćnięty, bujaćnąwszy 1. tylko ndk «unosić się w powietrzu, fruwać, latać» Ptaki bujają w błękicie … Słownik języka polskiego
ciągać — ndk I, ciągaćam, ciągaćasz, ciągaćają, ciągaćaj, ciągaćał, ciągaćany 1. pot. «przesuwać co pewien czas coś ciężkiego, z trudem, z wysiłkiem, przezwyciężając opór w różnych kierunkach, tam i z powrotem; włóczyć» Ciągać worki zboża. Konie ciągały… … Słownik języka polskiego
kąt — m IV, D. a, Ms. kącie; lm M. y 1. «część płaszczyzny ograniczona przez dwie półproste wychodzące z jednego punktu» ∆ Kąt prosty «kąt, którego ramiona są prostopadłe do siebie, mający 90°» ∆ fiz. Kąt graniczny «kąt padania, przy którym kąt… … Słownik języka polskiego
łachać — ndk I, łachaćam, łachaćasz, łachaćają, łachaćaj, łachaćał, łachaćany 1. pot. «niszczyć ubranie, robić z niego łach» Łachać płaszcz. 2. rzad. gw. «wałęsać się bez potrzeby; włóczyć się» … Słownik języka polskiego
łazęgować — ndk IV, łazęgowaćguję, łazęgowaćgujesz, łazęgowaćguj, łazęgowaćował pot. «włóczyć się, wałęsać się» … Słownik języka polskiego
łazikować — ndk IV, łazikowaćkuję, łazikowaćkujesz, łazikowaćkuj, łazikowaćował «być łazikiem, włóczyć się, wałęsać się; zaniedbywać pracę» … Słownik języka polskiego
noc — ż VI, DCWMs. y; lm M. e, D. y «czas od zachodu do wschodu słońca, część doby, kiedy słońce znajduje się poniżej horyzontu i panuje ciemność» Ciemna, jasna, gwiaździsta, księżycowa noc. Ciepła, mroźna noc. Czerwcowe, wiosenne, zimowe, długie noce … Słownik języka polskiego
